Ποιητικό ημερόγιο 2012

24-30/12





Έργο του Φ. Κόντογλου

Αν δε μου΄δινες την ποίηση, Κύριε

Αν δε μου΄δινες την ποίηση, Κύριε

δε θα΄χα τίποτα για να ζήσω

αυτά τα χωράφια δε θα΄ταν δικά μου.

Ενώ τώρα ευτύχησα να΄χω μηλιές,

να πετάξουνε κλώνους οι πέτρες μου,

να γιομίσουνε οι φούχτες μου ήλιο,

η έρημός μου λαό,

τα περιβόλια μου αηδόνια.

Λοιπόν πώς σου φαίνονται; Είδες

τα στάχυα μου, Κύριε;  Είδες τ΄αμπέλια μου;

είδες τι όμορφα που πέφτει το φως

στις γαλήνιες κοιλάδες μου;

Κι έχω ακόμη καιρό!

Δεν ξεχέρσωσα όλο το χώρο μου, Κύριε.

Μ΄ανασκάφτει ο πόνος μου κι ο κλήρος μου μεγαλώνει.

Ασωτεύω το γέλιο μου σαν ψωμί που μοιράζεται.

                        Ωστόσο

Δεν ξοδεύω τον ήλιο σου άδικα.

Δεν πετώ ούτε ψίχουλο απ΄ ό,τι μου δίνεις

γιατί σκέφτομαι την ερμιά και τις κατεβασιές του χειμώνα.

Γιατί θα΄ρθει το βράδυ μου. Γιατί φτάνει όπου να΄ναι

το βράδυ μου, Κύριε και πρέπει

να΄χω κάμει πριν φύγω την καλύβα μου εκκλησιά

για τους τσομπάνηδες της αγάπης.

Νικηφόρος  Βρεττάκος