Πέμπτη 29 Μαρτίου 2012

Μορφές κάλλους στην Τέχνη!


Ό,τι είναι ωραίο το αγαπώ.

Ευριπίδης (50ς αιώνας π.Χ.)

Τρίτη 27 Μαρτίου 2012

Παγκόσμια ημέρα Θεάτρου


Ο εορτασμός της Παγκόσμιας Ημέρας Θεάτρου καθιερώθηκε το 1962 από το Διεθνές Ινστιτούτο Θεάτρου (Δ.Ι.Θ.). Γιορτάζεται κάθε χρόνο στις 27 Μαρτίου από την παγκόσμια θεατρική κοινότητα. Το Εκτελεστικό Συμβούλιο του Δ.Ι.Θ. επιλέγει κάθε φορά μια διεθνώς αναγνωρισμένη προσωπικότητα του θεάτρου από μια χώρα-μέλος του για να γράψει μήνυμα, το οποίο διαβάζεται σε όλα τα θέατρα και μεταδίδεται από τα Μ.Μ.Ε σε όλον τον κόσμο. Το μήνυμα για την Παγκόσμια Ημέρα Θεάτρου έχουν γράψει μεταξύ άλλων οι: Ζαν Κοκτώ, Άρθουρ Μίλλερ, Λόρενς Ολίβιε, Ζαν Λουί Μπαρό, Πίτερ Μπρουκ, Πάμπλο Νερούδα, Ευγένιος Ιονέσκο, Λουκίνο Βισκόντι, Μάρτιν Έσλιν, Ιάκωβος Καμπανέλλης, Αριάν Μνουσκίν, Ρομπέρ Λεπάζ, Αουγκούστο Μποάλ, Τζούντι Ντεντς κ.ά.

Δευτέρα 26 Μαρτίου 2012

Ποιητικό ημερολόγιο 2012






26-31/3




Έργο του Κ. Παρθένη


Ύμνος δοξαστικός για τις γυναίκες που αγαπούμε

Σάββατο 24 Μαρτίου 2012

Έτος Νικηφόρου Βρεττάκου


Ένα τηλεοπτικό αφιέρωμα στον ποιητή Νικηφόρο Βρεττάκο


Τῆς Σπάρτης οἱ πορτοκαλιές...

Τῆς Σπάρτης οἱ πορτοκαλιές, χιόνι, λουλούδια τοῦ ἔρωτα,
ἄσπρισαν ἀπ᾿ τὰ λόγια σου, γείρανε τὰ κλαδιά τους
γιόμισα τὸ μικρό μου κόρφο, πῆγα καὶ στὴ μάνα μου.
Κάθονταν κάτω ἀπ᾿ τὸ φεγγάρι καὶ μὲ νοιάζονταν,
κάθονταν κάτω ἀπ᾿ τὸ φεγγάρι καὶ μὲ μάλωνε:
Χτὲς σ᾿ ἔλουσα, χτὲς σ᾿ ἄλλαξα, ποῦ γύριζες -
ποιὸς γιόμισε τὰ ροῦχα σου δάκρυα
καὶ νεραντζάνθια;

Τετάρτη 21 Μαρτίου 2012

Παγκόσμια ημέρα Ποίησης




Με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης





Τα εγκαίνια της ανοιξιάτικης γιορτής «Εαρινές Ημέρες Βιβλιοθηκών», η οποία θα διαρκέσει έως την Παρασκευή 6 Απριλίου, θα πραγματοποιηθούν την Τετάρτη 21 Μαρτίου στο Γενί Τζαμί, στην οδό Αρχαιολογικού Μουσείου 30 στις 20:30.

Στα εγκαίνια των «Εαρινών Ημερών Βιβλιοθηκών» θα παρευρεθούν γνωστοί ποιητές και θεατράνθρωποι της Θεσσαλονίκης που θα παίξουν με τους παρευρισκόμενους το «παιχνίδι των λέξεων», ενώ η εκδήλωση θα πλαισιωθεί από συναυλία σε ρυθμούς τζαζ και σουίνγκ και προβολή βίντεο. Η είσοδος θα είναι ελεύθερη για το κοινό. Οι «Εαρινές Ημέρες Βιβλιοθηκών», στις 17 ημέρες της ανοιξιάτικης διαδρομής τους, εμπλουτίζονται από αφιερώματα σε καταξιωμένους συγγραφείς, ημερίδες, σεμινάρια και διαλέξεις, παρουσιάσεις βιβλίων, προβολές ταινιών, εικαστικά, μουσικά και θεατρικά δρώμενα. Η εκδήλωση διοργανώνεται από την αντιδημαρχία Πολιτισμού, Παιδείας και Τουρισμού του δήμου Θεσσαλονίκης σε συνεργασία με το βιβλιοπωλείο και τις εκδόσεις «Σαιξπηρικόν», με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα της Ποίησης και την Εαρινή Ισημερία.

Παγκόσμια ημέρα Ποίησης




Τι είναι Ποίηση




Ποίηση ανάμνηση από φίλντισι
άναμμα τσιγάρου κατά λάθος από φεγγάρι
δασκάλα μόνη μελαγχολική στο διάλειμμα
ένα βιολί που παίζει μοναχό του
χαλκός χαλκωματένια χαλκωματάς
-όλα τα παλιά γυαλίζω
πεταλούδα που γλιτώνει από τη φωτιά
φωτιά που γλιτώνει από τα νερά
βιολέτες σ’ άσπρο λαιμό
άσπρο άλογο που τρέχει σε μαύρο ουρανό
νύχτα στρωμένη τσιγάρα
λέξεις.

Θωμάς Γκόρπας

Αυτό είναι στο βάθος η ποίηση,
η τέχνη να οδηγείσαι και να φτάνεις προς αυτό που σε υπερβαίνει
να γίνεσαι άνεμος για τον χαρταετό και χαρταετός
για τον άνεμο, ακόμα κι όταν ουρανός δεν υπάρχει.

Οδυσσέας Ελύτης

Η ποίησις είναι ανάπτυξις στίλβοντος ποδηλάτου. Μέσα της όλοι μεγαλώνουμε. Οι δρόμοι είναι λευκοί.

Τ΄ άνθη μιλούν. Από τα πέταλά τους αναδύονται συχνά μικρούτσικες παιδίσκες. Η εκδρομή αυτή δεν έχει τέλος.

Ανδρέας Εμπειρίκος

Βαδίζεις σε μια έρημο. Ακούς ένα πουλί που κελαηδάει.

Όσο κι αν είναι απίθανο να εκκρεμεί ένα πουλί στην έρημο, ωστόσο εσύ είσαι υποχρεωμένος να του φτιάξεις ένα δέντρο. Αυτό είναι το ποίημα.

Κική Δημουλά

Κι ίσως ολόκληρη η ποίηση να είναι αυτή

η απάντηση που δεν ακούστηκε και τη συμπλήρωνε ο στεναγμός του αγέρα κι η απαλή ερημιά του φεγγαριού.

Τάσος Λειβαδίτης

Στίχοι που κραυγάζουν στίχοι που ορθώνονται τάχα σαν ξιφολόγχες στίχοι που απειλούν την καθεστηκυία τάξη και μέσα στους λίγους πόδες τους κάνουν ή ανατρέπουν την επανάσταση, άχρηστοι, ψεύτικοι, κομπαστικοί, γιατί κανένας στίχος σήμερα δεν ανατρέπει καθεστώτα κανένας στίχος δεν κινητοποιεί τις μάζες.

Τίτος Πατρίκιος

Πολλοί στίχοι είναι σαν αργυρές κλωστές δεμένες
στα καμπανάκια των άστρων- αν τους τραβήξεις,
μια ασημένια κωδωνοκρουσία δονεί τον ορίζοντα.
Πολλά ποιήματα μένουν αργά τη νύχτα στην ερημιά
βρέχουν κάθε τόσο τα τέσσερα δάχτυλα
των στίχων τους σ’ ένα ρυάκι,
ύστερα χάνονται ονειροπαρμένα μες στο δάσος,
πνίγονται στο χρυσό πηγάδι της σελήνης-
ένα σωστό ποίημα όμως ποτέ δεν καθυστερεί
σε μια γωνιά του ρεμβασμού.
Είναι πάντα στην ώρα του, λέει παρών
στο πρώτο κάλεσμα της εποχής του.

Γιάννης Ρίτσος

Ἀλλη η γλώσσα της φιλοσοφίας, άλλη εκείνη της ποίησης;

Άλλη∙ κι ας νιώσει όποιος μπορεί, με όποιον τρόπο, την αλήθεια του ανθρώπου!

Γιώργος Σαραντάρης

Ο τελευταίος στίχος δε μένει πάντα τελευταίος.

Κάποτε γίνεται ο πρώτος στίχος ενός ποιήματος,

που γράφει κάποιος αναγνώστης.

Μιχάλης Γκανάς

Παγκόσμια ημέρα Ποίησης



Δευτέρα 19 Μαρτίου 2012

Ποιητικό ημερολόγιο 2012






19-25/3






Έργο του Θ. Καράογλου


Εις τον ιερόν λόχον

Σάββατο 17 Μαρτίου 2012

Παρασκευή 16 Μαρτίου 2012

Έτος Νικηφόρου Βρεττάκου


Στίχοι Νικηφόρου Βρεττάκου σε μουσική
Ελένης Καραΐνδρου

Δευτέρα 12 Μαρτίου 2012

Ποιητικό ημερολόγιο 2012







12-18/3





Έργο του Ν. Εγγονόπουλου

Εαρινή συμφωνία


Σάββατο 10 Μαρτίου 2012

Έτος Νικηφόρου Βρεττάκου


Νικηφόρος Βρεττάκος (1912 -1991)



Παρασκευή 9 Μαρτίου 2012

Βιβλιοθήκη ενός έτους!





Πω! πω! βιβλία!





Σήμερα, 9/3/2012, συμπληρώνεται ένας χρόνος λειτουργίας της Δανειστικής Βιβλιοθήκης του 1ου λυκείου Σταυρούπολης.
Το πιο σημαντικό για τη νεοσύστατη βιβλιοθήκη μας είναι πως πάνω από 900 τίτλοι βιβλίων περιμένουν στωικά το φιλαναγνωστικό κοινό του σχολείου μας.

Πέμπτη 8 Μαρτίου 2012

Τα ωραιότερα βιβλιοπωλεία του κόσμου!














Το Poplar Kid’s Repyblic στο Πεκίνο. Αν δεν αγαπήσει μέσα σε αυτό το παιδί τα βιβλία δεν θα τα αγαπήσει πουθενά.

Τα ωραιότερα βιβλιοπωλεία του κόσμου!






Το Librería El Ateneo Grand Splendid στο Μπουένος Άιρες





Ένα βιβλιοπωλείο στημένο μέσα σε ένα θέατρο του 1920 με άψογη αισθητική. Τα θεωρεία του χρησιμοποιούνται ως αναγνωστήρια κι είναι ένα αξιοθέατο για τους τουρίστες.

Τα ωραιότερα βιβλιοπωλεία του κόσμου!










Τo Shakespeare & Company στο Παρίσι








Αν αγαπάς τις ντάνες των βιβλίων, το ένα πάνω από το άλλο σε ατέλειωτες σειρές , τη μυρωδιά παλιών βιβλίων, αυτό είναι το βιβλιοπωλείο σου. Τo Shakespeare & Company στο Παρίσι με τα τόσα πολλά βιβλία που αν ψάξεις καλά σίγουρα θα βρεις θησαυρούς.









Τα ωραιότερα βιβλιοπωλεία του κόσμου!





Το Cook & Book στις Βρυξέλλες με την υπέροχη ατμόσφαιρα και τα βιβλία στο ταβάνι.


Το μόνο που αλλάζει είναι τα γράμματα. Τα συναισθήματα και οι εικόνες που σου δημιουργούν είναι παντού τα ίδια. Ακόμα κι οι μυρωδιές των βιβλίων είναι πάντα οι ίδιες.

Τα ωραιότερα βιβλιοπωλεία του κόσμου!



Στη Λισσαβόνα το Ler Devagar. Από το ταβάνι ένα ιπτάμενο ποδήλατο κάνει τις βόλτες του πάνω από τα τόσα βιβλία.





Είναι ωραία τα βιβλιοπωλεία. Σε όποια χώρα και να πας, ό,τι γλώσσα κι αν μιλάνε, θα βρεις ανθρώπους που αγαπούν και σέβονται την μαγεία των βιβλίων.


Δευτέρα 5 Μαρτίου 2012

Ποιητικό ημερολόγιο 2012








5-11/3




Έργο του Γ. Γουναρόπουλου

Ερωτικό

Ε
ίδα όνειρο ήμουν μαζί σου πλάι στην θάλασσα
ο ήλιος έλιωνε τον κόσμο
κι
εσύ γελούσες φέγγοντας τις φλέβες μου
άπλωνα το χέρι ετσιδά και σ’ άγγιζα
ηλεκτρισμένη
λάβα και μύρο χυνόμουν
όλη κι έρρεα
προς
εσένα.
Με κοίταζες κι ο
ι θάνατοί μου όλοι πέθαιναν
κι
όλα τα πράγματα πού δεν με ξέραν
τραγουδο
ύσαν τ’ όνομά μου
ριγο
ύσα από την ηδονή της πεταλούδας που φτερώνει
και σκίζει το κουκούλι της βγαίνοντας στ
ων ανθών το φως.

Κι
όπως τα όνειρα δεν έχουν λογική
σε π
ήρα σαν μωρό στην αγκαλιά και σε κανάκεψα
τόσο γλυκά που κουλουριάστηκες στα σωθικά μου
κι
έγινα η ευτυχισμένη σου μητέρα.
Τώρα πατώ στα νύχια μην ξυπνήσω
την
απουσία σου
πουθενά δεν κοιτάζω μην τυχόν και φύγει
ο μαγεμένος ύπνος απ’ τα βλέφαρά μου
και δ
ω αδειανή, θανατωμένη την ζωή μου
και παραλοΐσω.
Λένα Παππά

Παρασκευή 2 Μαρτίου 2012

Έτος Νικηφόρου Βρεττάκου



Το 2012 είναι αφιερωμένο
στον ποιητή
Νικηφόρο Βρεττάκο


Τα δεκατέσσερα παιδιά

«...Ἐν ἀρχῇ ἦν ἡ ἀγάπη...» μελωδοῦσε γιομίζοντας
τὸ γυμνό σου δωμάτιο μιὰ παράξενη ἅρπα
καθὼς σ᾿ ἔπαιρνε ὁ ὕπνος καὶ τὸ χέρι σου, κρύο,
σὰν κλωνὶ λεμονιᾶς σὲ νεκρό, ἀναπαύονταν
πάνω στὸ στῆθος σου. Κ᾿ ἔβλεπες
πὼς ἄνοιγε τάχα μιὰ πόρτα στὸν ὕπνο σου.
Πὼς μπαῖναν τὰ δεκατέσσερα παιδιὰ λυπημένα
καὶ στεκόντουσαν γύρω σου. Τὰ μάτια τους θύμιζαν
σταγόνες σὲ τζάμια: «Ἔλεος! Ἔλεος! Ἔλεος!...»
Τινάζοντας τὴ βροχὴ καὶ τὸ χιόνι ἀπὸ πάνω τους,
τὰ ζύγιαζες μὲ τὸ βλέμμα σου σὰ νἄθελες νὰ τοὺς κόψεις
τὴν εὐτυχία στὰ μέτρα τους, ἐνῷ ἡ ἅρπα συνέχιζεν
ἁπαλὰ μὲς στὸν ὕπνο σου: «Ὅ,τι θέλει κανεὶς
μπορεῖ νὰ φτιάξει μὲ τὴν ἀγάπη. Ἥλιους κι ἀστέρια,
ῥοδῶνες καὶ κλήματα...»
Ἀλλὰ ἐσὺ προτιμοῦσες
μποτίτσες φοδραρισμένες μὲ μάλλινο,
πουκάμισα κλειστὰ στὸ λαιμό-
γιατὶ φυσάει πολὺ στὸ Καλέντζι!
Ἔβλεπες πὼς ῥάβεις μὲ τὰ δυό σου χέρια,
ἔβλεπες πὼς ζυμώνεις μὲ τὰ δυό σου χέρια
κι ὀνειρευόσουν πὼς μπαίνεις στὴν τάξη
μὲ δεκατέσσερες φορεσιές,
μὲ δεκατέσσερα χριστόψωμα στὴν ἀγκαλιά σου.

Ἀλλὰ ξύπναγες τὸ πρωῒ κι ἄκουγες ποὺ ἔβρεχε.
Σὲ δίπλωνε σὰ μιὰ λύπη τ᾿ ἀδιάβροχό σου
κι ὁ δρόμος γιὰ τὸ σχολειὸ γινόταν πιὸ δύσκολος.
Βάδιζες κ᾿ εἶχες σκυμμένο τὸ πρόσωπο
σὰ νἆταν κάποιος ἀπάνω σου καὶ νὰ σ᾿ ἔκρινε
γιὰ τ᾿ ἄδεια σου χέρια. Σὰ νἄφταιγες μάλιστα,
σ᾿ ὅλη τὴ διαδρομὴ σὲ μπάτσιζε τὸ χιονόνερο.

Ἔμπαινες στὸ σχολειὸ κ᾿ ὅπως τ᾿ ἀντίκριζες
μοιραζόταν σὲ δεκατέσσερα χαμόγελα τὸ πρόσωπό σου.
Θυμόσουν πὼς ἡ ἀγκάλη σου ἦταν μισὴ
κι ἀνεβαίνοντας πάνω στὴν ἕδρα σου
ἄνοιγες τὴ λύπη σου καὶ τὰ σκέπαζες
ὅπως ὁ οὐρανὸς σκεπάζει τὴ γῆ.

Ὥρα 8 καὶ 20´ ἀκριβῶς.
Τὸ μάθημα ἀρχίζει κανονικά.
Ἐσὺ πάνω ἀπ᾿ τὴν ἕδρα κι ἀπ᾿ ἀντίκρυ σου ὁ Χριστός,
ἁπαλὸς καὶ γλυκὺς μὲς στὸ κάδρο του,
δίνετε τὰ χέρια πάνω ἀπὸ τὰ κεφάλια τους
νὰ τοὺς κάμετε μιὰ στέγη ἀπὸ ζεστασιὰ
γιατὶ σᾶς ἤρθανε καὶ σήμερα μουσκεμένα
κ᾿ ἡ λύπη περπατάει μὲς στὰ μάτια τους
ὅπως ὁ σπουργίτης πάνω στὸ φράχτη.

Τὸ καλαμπόκι δὲν ψώμωσε τὸ περσινὸ καλοκαίρι
κι ἀκοῦς τὸ ψωμάκι ποὺ κλαίει μὲς στὶς μπόλιες τους.
Ὥρα 10 καὶ 20´. Τὸ μάθημα συνεχίζεται.
Οἱ σπουργίτες σου χτυποῦν τὰ φτερά τους.
Τὸ μολύβι πεθαίνει ἀνάμεσα στὰ κοκκαλιασμένα τους δάχτυλα.
Ἡ καρδιά σου εἶναι τώρα μιὰ στάμνα σπασμένη.
Τὰ λόγια σου βγαίνουν ἀργὰ σὰ μιὰ βρύση ποὺ στέρεψε:
«Ὁ μέγας Ἀλέξανδρος... Ὁ μέγας Ἀλέξανδρος... Ὁ μέγας Ἀλέξανδρος...».
Τὰ δάχτυλά σου εἶναι πέντε. Τὰ μέτρησες δέκα φορές.
Τὰ δάχτυλά σου εἶναι πέντε. Μετρᾶς τὸ ἕνα χέρι σου
-τ᾿ ἄλλο σου βρίσκεται τυλιγμένο σὲ συννεφιά-
τὰ δάχτυλά σου εἶναι πέντε. Σηκώνεις τὸ πρόσωπο,
κοιτάζεις τὴ στέγη, κάνεις πὼς σκέφτεσαι
σκύβεις πάλι στὴν ἕδρα, ξεφυλλίζεις τὸν Αἴσωπο,
κατεβαίνεις καὶ γράφεις στὸ μαυροπίνακα,
κοιτάζεις τὸν οὐρανὸ ἀπ᾿ τὸ παράθυρο,
γυρίζεις τὸ κεφάλι σου ἀλλοῦ,
δὲ μπορεῖς ἄλλο παρὰ νὰ κλάψεις.
Παίρνεις τὸ μαθητολόγιο στὰ χέρια σου,
κάτι ψάχνεις νὰ βρεῖς, τὸ σηκώνεις διαβάζοντας
καὶ σκεπάζεις τὸ πρόσωπό σου.

Τὰ σύννεφα ἔχουν μπεῖ μὲς στὴν τάξη.
Ἀντίκρυ σου κι ὁ Χριστὸς παραδέρνει σ᾿ ἀμηχανία.
Θαρρεῖς καὶ σηκώνει στ᾿ ἀλήθεια τὰ χέρια του
ἑνωμένα στὸ φῶς ποὺ πέφτει ἀπὸ πάνω του.
Νιώθει στενόχωρα ὅπως τὰ μεσάνυχτα στὴ Γεθσημανῆ
καὶ δὲν εἶμαι ἐκεῖ νὰ σοῦ χτυπήσω τὸν ὦμο
καὶ δὲν εἶμαι ἐκεῖ νὰ σοῦ εἰπῶ: Δός του θάρρος,
βοήθησέ τον νὰ βγεῖ ἀπ᾿ τὴ δύσκολη θέση,
κατέβαινε, διάσχισε τὴν αἴθουσα γρήγορα,
μὴν τὸν ἀφήνεις ἐκτεθειμένο στὰ βλέμματα τῶν παιδιῶν,
δός του ἕνα βιβλίο νὰ κάνει πὼς συλλαβίζει,
δός του ἕνα βιβλίο νὰ κρύψει τὰ μάτια του.

Πέμπτη 1 Μαρτίου 2012

Ποιητικό ημερολόγιο 2012










1-4/3






Έργο του Θ. Μπακογιώργου


Θεσσαλονίκη