Δευτέρα 10 Δεκεμβρίου 2012

Ποιητικό ημερολόγιο 2012







10-16/12






Έργο του Λ. Βενετούλια



Ώρα του λυκόφωτος


Είμαστε αιχμάλωτοι του ανεξήγητου και του αιώνια χαμένου
κι η τύψη είναι ο μόνος τρόπος να ξαναγυρίσουμε στην παιδική
            αγνότητα-
ω παλιέ φίλε που έφυγες, ξέρω ότι θα σε συναντήσω σε κάποιο
            όνειρο ή άξαφνα στο δρόμο όταν όλα θα΄ χουν χαθεί,
γυναίκες που αγαπήσαμε ενώ έξω απ΄ τα παράθυρα δυνάμωνε η
            βροχή
κι ύστερα πιασμένοι απ΄το χέρι περάσαμε τη γέφυρα, με τα μαλ-
            λιά σας βρεγμένα να λαμπυρίζουν στο ηλιοβασίλεμα-
ποιος θα το πίστευε αλήθεια πως υπήρξε ένας καιρός που δίναμε τη
            ζωή μας
μ΄εκείνον τον αδιάκοπο πυρετό σαν τ΄ άρρωστα παιδιά που όταν
            αναρρώσουν δεν τους χωράνε τα παιδικά τους ρούχα
και στο σχολειό τα κοροϊδεύουν – και γεμίζουν τα τετράδιά τους με
            ποιήματα
για να μη χαθούν. Κι ύστερα έρχεται η ενηλικίωση σαν ένα ναυά-
            γιο.

Ω λυκόφως, δίκαιη ώρα, που και στα πιο ταπεινά πράγματα
δίνεις μια σημασία πριν έρθει η νύχτα.



Το ρόδο

Οι ανταύγειες του φεγγαριού στα τζάμια σαν τα μικρά αποσπάσμα-
            τα ενός ονείρου
που κυνηγάμε χρόνια. Έρωτες για πράγματα μακρινά, φιλίες με
            δρόμους, ή άστρα
κι η παιδικότητα που σε ό,τι καλύτερο είχε, έμεινε για πάντα
            άγνωστη.

Ώσπου μια νύχτα παραμέρισα τη ζωή μου και βρήκα το ωραίο ρόδο
            που μου είχαν υποσχεθεί.
Τάσος  Λειβαδίτης

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου