30/4
Έργο του Ν. Γύζη
Tο όνειρο
Άκου έν' όνειρο, ψυχή μου Και της ομορφιάς θεά∙
Μου εφαινότουν οπώς ήμουν
Μετ' εσένα μια νυχτιά.
Σ' ένα ωραίο περιβολάκι
Περπατούσαμε μαζί
Όλα ελάμπανε τ' αστέρια
Και τα κοίταζες εσύ.
Εγώ τσώ λεα : « πέστε αστέρια,
Είν' κανένα από τ΄εσάς
Που να λάμπη από κει απάνου
Σαν τα μάτια της κυράς;
Πέστε αν είδατε ποτέ σας
Σ' άλλη τέτοια ωραία μαλλιά
Τέτοιο χέρι, τέτοιο πόδι
Τέτοια αγγελική θωριά;
Τέτοιo σώμα ωραίον όπ' όποιος
Το κοιτάζει ευθύς ρωτά
αν είν' άγγελος εκείνος
πως δεν έχει τα φτερά; »
Κάθε φίλημα ψυχή μου
Οπού μώδινες γλυκά
Εξεφύτρωνε άλλο ρόδο
Από την τριανταφυλλιά.
Όλη νύχτα εξεφυτρώσαν,
Ως που έλαμψε η αυγή,
Που μας ηύρε και τους δυό μας
Με την όψη μας χλωμή.
Τώρα στέκεται εις εσέ.
Να το κάμης ν' αληθέψη
Και να θυμηθής για μέ.
Διονύσιος Σολωμός
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου