Έτος Κ. Π. Καβάφη το 2013

 «Έτος Κ. Π. Καβάφη» 



Ο Κωνσταντίνος Καβάφης γεννήθηκε στις 29 Απριλίου του 1863 στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου, όπου είχε ανθίσει εκείνη την περίοδο μια ισχυρή ελληνική παροικία. Ο ποιητής έζησε τα πρώτα παιδικά του χρόνια μέσα σε εξαιρετικές συνθήκες ευημερίας, όμως μετά το θάνατο του πατέρα του, το 1870, άρχισε  η σταθερή πορεία της οικογένειάς του προς την οικονομική παρακμή με τη μητέρα να επωμίζεται την ανατροφή και την ευθύνη της οικογένειας. Το 1872 αναγκάστηκαν να μετοικήσουν στην Αγγλία για επτά χρόνια, όπου ο Κωνσταντίνος Καβάφης φοίτησε σε αγγλικό σχολείο, ενώ παράλληλα μάθαινε ελληνικά και γαλλικά.

          Επέστρεψαν στην Αλεξάνδρεια όπου ο Καβάφης εγγράφεται στο εμπορο-πρακτικό σχολείο «Ερμής». Σ’ αυτό το διάστημα  αρχίζει να μελετά και να εργάζεται πνευματικά μόνος του, και χωρίς να πραγματοποιήσει πανεπιστημιακές σπουδές,  κατόρθωσε να αποκτήσει βαθύτατη μόρφωση. Στη συνέχεια η πολιτική αναταραχή του 1882 που έληξε με την κατοχή της Αιγύπτου από τους Άγγλους, ανάγκασε την οικογένεια να καταφύγει στην Κωνσταντινούπολη, τόπο καταγωγής της μητέρας, Χαρίκλειας Καβάφη, όπου έμεινε για τρία χρόνια. Μετά την επιστροφή από την Πόλη ο ποιητής άρχισε να εκφράζει ζωηρό ενδιαφέρον για να ακολουθήσει πολιτική και δημοσιογραφική καριέρα. Μια σειρά αλλεπάλληλων θανάτων αγαπημένων προσώπων καθώς και σύντομα ταξίδια στο Κάιρο, στο Παρίσι και στο Λονδίνο αποτελούν σημαντικά γεγονότα της ζωής του.

          Το 1892 προσλαμβάνεται ως έμμισθος υπάλληλος από την Υπηρεσία Αρδεύσεων, όπου παρέμεινε μέχρι το 1922 για βιοποριστικούς λόγους. Αρχίζει να στιχουργεί και να μεταφράζει ποιήματα ενώ το 1901 ταξιδεύει στην Ελλάδα για πρώτη φορά και γνωρίζεται στην Αθήνα με Έλληνες πεζογράφους· ο Γρηγόριος Ξενόπουλος δημοσιεύει το 1903 το άρθρο  «Ένας ποιητής», που ήταν η πρώτη εγκωμιαστική παρουσίαση της καβαφικής ποίησης στο αθηναϊκό κοινό. Μετά το θάνατο της μητέρας του η ζωή του κύλησε ήσυχα και μοναχικά, απολαμβάνοντας ωστόσο τη φιλία και την εκτίμηση των Αλεξανδρινών οικείων και φίλων. Το 1922 παραιτείται από την εργασία του στις Αρδεύσεις και απερίσπαστος αφοσιώνεται στη συμπλήρωση του ποιητικού του έργου.

          Από το 1930 άρχισε να έχει ενοχλήσεις στο λάρυγγα που εξελίχτηκαν σε καρκίνο. Μεταφέρεται στην Αθήνα όπου εισάγεται στο νοσοκομείο και του γίνεται τραχειοτομία. Στερημένος από το θείο δώρο του προφορικού λόγου επικοινωνεί με τους επισκέπτες του με γραπτά σημειώματα. Επιστρέφει στην Αλεξάνδρεια και η κατάστασή του επιδεινώνεται. Πεθαίνει στις 29 Απριλίου 1933 στο ελληνικό νοσοκομείο της Αλεξάνδρειας, τη μέρα των γενεθλίων του.