Ποιητικό ημερολόγιο 2012

26-30/11




Έργο του Γ. Σταθόπουλου

Κοντά σου

Κοντά σου δεν αχούν άγρια οι ανέμοι.
Κοντά σου είνε η γαλήνη και το φως.
Στου νου μας τη χρυσόβεργην ανέμη
Ο ρόδινος τυλιέται στοχασμός.

Κοντά σου η σιγαλιά σα γέλιο μοιάζει
που αντιφεγγίζουν μάτια τρυφερά
κ᾿ αν κάποτε μιλάμε, αναφτεριάζει,
πλάι μας κάπου η άνεργη χαρά.

Κοντά σου η θλίψη ανθίζει σα λουλούδι
κι᾿ ανύποπτα περνά μέσ᾿ στη  ζωή.
Κοντά σου όλα γλυκὰ κι᾿ όλα σα χνούδι,
σα χάδι, σα δροσούλα, σαν πνοή.


Εμένα τα τραγούδια μου ήταν  μόνο για κείνον...

Τι θέλω πια να δέχωμαι την προστασία της Μούσας;
Να σφίγγω την καρδιά μου να δεχτή
τις νέες αγάπες, πίστες και χαρές της,
τάχα πως είναι μοίρα μου κ᾿ είνε και διαλεχτή!

Πάει ο καιρός που αχτιδωτὸ το αστέρι της ματιάς μου
έφεγγε και των θείων και των γηίνων.
Ω των παθών δεν κράτησα εγὼ την ανόσια Λύρα,
εμένα τα τραγούδια μου ήταν μόνο για Κείνον.

Και τραγουδούσα τον καημό της άσπιλης ψυχής μου
μεσ᾿ στων δακρύων την ευχαριστία
κι᾿ όλη η χαρά του τραγουδιού μου ήταν, πως τη φωνή μου
θα την δεχόταν μία βραδιά μπρος  στη φτωχή του εστία.

Κι᾿ ως διάβαζα στα μάτια του κάποτε τη χαρά του,
ποια δόξα πιο ακριβή να πω;
Στο χωρισμό μας τούφερναν σα χελιδόνια οι στίχοι
μήνυμα, πως απὸ μακριά διπλά τον αγαπώ.

Λοιπόν γιατί να δέχωμαι το κάλεσμα της Μούσας;
Σαρκάζει η πίστη μέσα μου των θείων και των γηίνων.
Μία ανόσια Λύρα των παθων σε μένα δεν ταιριάζει.
Εμένα τα τραγούδια μου ήταν μόνο για  Κείνον.
                                                                        Μαρία  Πολυδούρη