Ποιητικό ημερολόγιο 2012

1-2/9




Έργο του  Γ. Γαΐτη

Με λένε  Οδύσσεια

Πώς να κάνω

να βάλω σε κάποια τάξη

τους ανονόμαστους πλανήτες

και τις εκρήξεις αυτοκτονημένων αστεριών

που κατέλυσαν μέσα μου…

πώς να μου θυμίσω, τι…πώς

με ποια τάξη, με ποια σειρά

όμοιο εγώ διαζευκτικό

καταμεσής της θάλασσας;

Θα προλάβω άραγε να δω

αν ο ήλιος

σαν άσπρος νάνος μικρός

από άλλη μάνα αδερφός

αφήσει να χαθεί από γεράματα

ή τηρώντας το λόγο του

με έκθαμβη έκρηξη

από του σύμπαντος το παρελθόν

τον πλανήτη μας Γη

ζωντανό τον αφήσει;

Με λένε Οδύσσεια.

Πώς να γυρίσω

που βρίσκομαι χωρίς σκαρί

συντρόφους, από τ΄ άγγιγμα της Κίρκης, γουρούνια

χωρίς αέρα και πανιά

όμοιο εγώ διαζευκτικό καταμεσής της θάλασσας;

Ω, πόσο αγαπώ τη γη, το νερό, τον αέρα, τη φωτιά…

Και τι ανέντιμη.

Τόσες φορές που μ΄ έχει σώσει το νερό

πνιγμό απ΄ το νερό φοβάμαι.

Και να με λένε Οδύσσεια.

Καταμεσής της θάλασσας χωρίς σκαρί

χωρίς συντρόφους και πανιά

στ΄ απόκρημνα νερά

χωρίς για μένα γυρισμό

μόνον να ταξιδεύω.

                                                   Κατερίνα  Γώγου