13-19/8
Έργο του Ν. Χατζηκυριάκου-Γκίκα
Μας
λέει ο Τρισμέγιστος Ερμής:
«Το
όμοιο νοείται από το όμοιο και αν δεν
εξισώσεις
με
το Θεό, τον εαυτό σου, μάθε πως
δε
θα μπορέσεις να νοήσεις το θεό.
Κάμε
τον εαυτό σου αμέτρητο στο μέγεθος
το
κάθε σώμα ξεπερνώντας και
τον
κάθε χρόνο ξεπερνώντας γίνε ο Χρόνος.
Τίποτε
αδύνατο για σένα να μην είναι.
Κάμε
τον εαυτό σου αθάνατο∙
κάμε
τον εαυτό σου ικανό τα πάντα να εννοήσει
την
κάθε τέχνη κι επιστήμη και το φέρσιμο
του
κάθε ζωντανού.
Γίνε
από κάθε ύψος υψηλότερος∙
γίνε
από κάθε βάθος χαμηλότερος∙
πιάσε
του κάθε πράγματος την αίσθηση: Φωτιάς, νερού,
ξερού, υγρού
και
ύπαρξε παντού σύγχρονα σ΄όλα:
Στη
γη, στον ουρανό, στη θάλασσα, πριν γεννηθείς,
μέσα
στη μήτρα, νέος, γέρος, πεθαμένος, μετά
θάνατο.
Κι
όλα αυτά μαζί εννόησέ τα: Χρόνους,
τόπους, πράγμα-
τα, ποιότητες, ποσότητες.
Έτσι
θα εννοήσεις το Θεό».
Ο
κήπος της ποίησης
Κήπος
είναι η ποίηση με δέντρα
οπωροφόρα
μέσα εκεί τους ποιητές.
Στον
κήπο τούτον ο σοφός πάντοτε παίρνει
αυτό
που κάθε δέντρο από τη φύση του
έχει
να του προσφέρει∙ δεν ζητά
μήλα
απ΄τη συκιά ή μανταρίνια
από
την κερασιά. Όμως οι άσοφοι
κήπος
της ποίησης δεν ξέρουν τι θα πει
γι΄αυτό
κι απ΄τον παράδεισο των λόγων
φεύγουνε
πάντα όπως ήρθαν νηστικοί.
Γιάννης
Υφαντής
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου