Ποιητικό ημερολόγιο 2012

1-5/8




Έργο του Θ. Χατζημιχαήλ


(χωρίς τίτλο)

ίδιος Θεός μου φαίνεται αυτός απέναντί σου,

που σε προσέχει όταν εσύ γλυκά του ψιθυρίζεις

κι όταν γελάσεις τρυφερά∙ μα εμένα η καρδιά μου

σκίζεται μέσ’ στα στήθια μου: και μόλις σ’ αντικρύζω

πώς χάνω τότε τη φωνή και σβήνει και δεν βγαίνει,

κι η γλώσσα μου τσακίζεται, και το κορμί μου αμέσως

σιγοπερνάει μια φωτιά, τα μάτια μου θαμπώνουν,

βουίζουνε τ’αυτάκια μου, ιδρώνω και τρεμούλα

με πιάνει τότε ολόκληρη, πιο πράσινη απ’ το χόρτο

γίνομαι, κι απ’ το θάνατο λίγο μοιάζω ν’ απέχω

ήρθε και τρύπωσε ο Ερμής στο όνειρό μου μέσα∙

και του είπα:  αφεντάκο μου, πώς χάθηκε η ζωή μου∙

και δεν γελώ, δεν χαίρομαι, μήτε τα πλούτη θέλω∙

μα κάποιος πόθος με βαστά, ζητάω να πεθάνω,

τις υγρές να δω, με τους λωτούς, του Αχέροντα τις όχθες

απέναντί μου να σταθείς, εκεί, αγαπημένε∙

και γέμισε τα μάτια μου με τη δική σου χάρη

                                                                   Σαπφώ (μτφ. Σωτήρη Κακίση)