12-18/3
Έργο του Ν. Εγγονόπουλου
Εαρινή συμφωνία
Κοίταξε αγαπημένη
πώς σε κοιτάζουν
τα λυπημένα χέρια μου.
Σα δυο παιδιά ορφανά
που κλαίγαν μες στο βράδυ
χωρίς ψωμί
και κοιμηθήκαν τρέμοντας
πάνω στο χιόνι.
Κρύωναν μα δεν επαιτούσαν.
Κρατούσαν
ένα λουλούδι σιωπηλό
και παίζαν τρυφερά κι αδέξια
στους ραγισμένους δρόμους.
Αγαπημένη
κοίταξε πώς διστάζουν
τα νυχτωμένα χέρια μου.
Πώς μπορεί ν΄ ανοιχτεί
αυτή η θύρα του φωτός
για μένα που δε γνώρισα
μήτε τον ίσκιο μιας μαρμαρυγής;
Στέκω απ΄ έξω στο ψύχος δειλός
και κοιτώ τα μεγάλα παράθυρα
τα φωτισμένα ρόδα
και τα κρύσταλλα
κι όλο λέω να κινήσω να φύγω
προς τη γνώριμη νύχτα
κι όλο λέω να΄ρθώ
κι όλο στέκω
έξω απ΄τη θύρα σου.
Γιάννης Ρίτσος
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕξαιρετική η δουλειά με το blog κυρία Πρανδέκου !! Συγχαρητήρια! και δε σήμερα για την ημέρα ποίησης όσα βίντεο, ποιήματα και πληροφορίες αναρτήθηκαν ήταν πραγματικά ενδιαφέροντα! :)
ΑπάντησηΔιαγραφή