Έτος Κ. Π. Καβάφη το 2013

 Ο ποιητής και η Μούσα

Ο Ποιητής
Προς τι καλόν, τι όφελος ηθέλησεν η τύχη,
κ’ εν τη αδυναμία μου επλάσθην ποιητής;
Μάταιοι είν’ οι λόγοι μου· της λύρας μου οι ήχοι
αυτοί οι μουσικώτεροι δεν είναι αληθείς.

Εάν θελήσω ευγενές αίσθημα να υμνήσω,
όνειρα είν’, αισθάνομαι, η δόξα κ’ η αρετή.
Παντού απογοήτευσιν ευρίσκ’ όπου ατενίσω,
κ’ επί ακάνθων πανταχού ο πους μου ολισθεί.

Η γη ’ναι σφαίρα σκοτεινή, ψυχρά τε και δολία.
Τα άσματά μου πλανερά του κόσμου είν’ εικών.
Έρωτα ψάλλω και χαράν. Aθλία παρωδία,
αθλία λύρα, έρμαιον παντοίων απατών!

 Η Μούσα
Δεν είσαι ψεύστης, ποιητά. Ο κόσμος τον οποίον
οράς εστίν ο αληθής. Της λύρας αι χορδαί
μόναι γνωρίζουν τ’ αληθές, και εις αυτόν τον βίον
οι ασφαλείς μας οδηγοί μόναι εισίν αυταί.

Του θείου είσαι λειτουργός. Σοι έδωκε τον κλήρον
του κάλλους και του έαρος. Μελίρρυτος αυδή
ρέει από τα χείλη σου, και θησαυρείον μύρων
είσαι — χρυσή υπόσχεσις και άνωθεν φωνή.

Εάν η γη καλύπτεται με σκότον, μη φοβείσαι.
Μη ό,τι είναι έρεβος νόμιζε διαρκές.
Φίλε, πλησίον ηδονών, ανθών, κοιλάδων είσαι·
θάρρει, και βάδισον εμπρός. Ιδού το λυκαυγές!

Ομίχλη μόνον ελαφρά το βλέμμα σου τρομάζει.
Υπό τον πέπλον ευμενής η φύσις διά σε
ρόδων, και ίων, κ’ ευγενών ναρκίσσων ετοιμάζει
στεφάνους, των ασμάτων σου ευώδεις αμοιβαί. 

Το λεύκωμα του ΕΚΕΒΙ για τον Γιάννη Ρίτσο

Το επετειακό λεύκωμα του Εθνικού Κέντρου Βιβλίου για τον ποιητή Γιάννη Ρίτσο με αφορμή τη συμπλήρωση 100 χρόνων από τη γέννησή του το 2009, περιλαμβάνει στοιχεία βιογραφίας του ποιητή, ανθολογημένα αποσπάσματα του έργου του, συναγωγή κριτικών μελετών, συγκέντρωση βιβλιογραφικών στοιχείων που αφορούν το βίο και το έργο του Γιάννη Ρίτσου (1909-2009) και ποικίλο πολυμεσικό υλικό (φωτογραφικά, ηχητικά και άλλα ντοκουμέντα).

http://www.ekebi.gr/appdata/ritsos/album/

Έτος Κ.Π. Καβάφη το 2013

                                                                                                                                             

 Μουσική: Δημήτρης Παπαδημητρίου

 Ερμηνεία:  Φωτεινή  Δάρρα               

                                                                                                                                                    ΔΥΝΑΜΩΣΙΣ 

Όποιος το πνεύμα του ποθεί να δυναμώσει,
να βγει απ' το σέβας κι από την υποταγή.

Από τους νόμους μερικούς θα τους φυλάξει,
αλλά το περισσότερο θα παραβαίνει
και νόμους κ' έθιμα κι απ' την παραδεγμένη
και την ανεπαρκούσα ευθύτητα θα βγει.

Όποιος το πνεύμα του ποθεί να δυναμώσει,
να βγει απ' το σέβας κι από την υποταγή.

Από τες ηδονές πολλά θα διδαχθεί.
Την καταστρεπτική δεν θα φοβάται πράξι.
Το σπίτι το μισό πρέπει να γκρεμισθεί.
Έτσι θ' αναπτυχθεί ενάρετα στην γνώσι.

Όποιος το πνεύμα του ποθεί να δυναμώσει,
να βγει απ' το σέβας κι από την υποταγή.

Από τους νόμους μερικούς θα τους φυλάξει,
αλλά το περισσότερο θα παραβαίνει
και νόμους κ' έθιμα κι απ' την παραδεγμένη
και την ανεπαρκούσα ευθύτητα θα βγει.

Όποιος το πνεύμα του ποθεί να δυναμώσει,
να βγει απ' το σέβας κι από την υποταγή.

Από τες ηδονές πολλά θα διδαχθεί.
Την καταστρεπτική δεν θα φοβάται πράξι.
Το σπίτι το μισό πρέπει να γκρεμισθεί.
Έτσι θ' αναπτυχθεί ενάρετα στην γνώσι.

Όποιος το πνεύμα του ποθεί να δυναμώσει,
να βγει απ' το σέβας κι από την υποταγή.

Η ιστορία των βιβλιοθηκών

                   http://www.youtube.com/watch?v=vg-9kOixAbQ

Προτάσεις βιβλίων

Βιβλία που αξίζει όλοι να έχουμε διαβάσει:

1. «Ο Λύκος της Στέπας» του Έρμαν Έσσε. Πρόκειται για ένα διαχρονικό λογοτεχνικό αριστούργημα που κέρδισε επάξια το βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας. Ο γερμανός Έρμαν Έσσε καταφέρνει με μία καταπληκτική μαεστρία να συνδυάσει τη λογοτεχνική γραφή με την ψυχοθεραπεία, υπό την σκέπη του υπαρξιακού ρεύματος. 

2. «Ταξίδι στην άκρη της νύχτας» του Λουί Φέρντιναντ Σελίν. Ίσως το σπουδαιότερο λογοτεχνικό έργο του 20ου αιώνα. Επιβάλλεται να το διαβάσετε, αν θέλετε να ισχυρίζεστε ότι σας αγγίζει η μαγεία της λογοτεχνίας. Ο ιδιαίτερος – κυνικός τρόπος γραφής του συγγραφέα αποδομεί ό,τι περιστρέφεται γύρω του.

3. «Η ναυτία» του Ζαν Πωλ Σαρτρ. Ένα από τα κορυφαία βιβλία του περασμένου αιώνα. Έχεις την εντύπωση ότι γράφτηκε πριν ένα μήνα, καθώς είναι εξαιρετικά διαχρονικό. Αξίζει να το διαβάσεις περισσότερες από μία φορά, ώστε να το κατανοήσεις σε μεγαλύτερο βαθμό. 

4. «Έγκλημα και τιμωρία» του Φιοντόρ Ντοστογιέφσκι. Ένας από τους σημαντικότερους αντιπρόσωπους της ρώσικης λογοτεχνίας. Ο συγγραφέας προβάλλει τις υπαρξιακές του ανησυχίες, μέσα σε μία ζοφερή κοινωνία. Με αφετηρία ένα έγκλημα, για το οποίο υπεύθυνη είναι η κοινωνία, το κεντρικό πρόσωπο, ο φοιτητής Ρασκόλνικωφ που έγινε δολοφόνος, είναι ταυτόχρονα θύμα και θύτης. 

5. «Πόλεμος και ειρήνη» του Λέων Τολστόι. Το έργο του κορυφαίου ρώσου συγγραφέα προσεγγίζει, από μία ιστορική και φιλοσοφική σκοπιά, τα γεγονότα του 19ου αιώνα -από το 1805 έως το 1812- που άφησαν το στίγμα τους τόσο στη ρωσική, όσο και στην ευρωπαϊκή ιστορία. Στο επίκεντρο των γεγονότων βρίσκεται η εισβολή του Ναπολέοντα στη Μόσχα. 

Έναρξη της βιβλιοθήκης

Η Βιβλιοθήκη  λειτουργεί  
κάθε μέρα 

στα τρία πρώτα διαλείμματα.

Οκτώβρης μήνας

Yann Tiersen "October" 

Ο Οκτώβριος  ή Οκτώβρης, ή Οχτώβρης,

ή Τρυγομηνάς (νησιώτικα Αιγαίου και ποντιακά) είναι ο δέκατος μήνας του έτους κατά το Γρηγοριανό ημερολόγιο και έχει 31 ημέρες. Επειδή το πιο σημαντικό δώρο του Οκτωβρίου στους γεωργούς είναι οι πολλές βροχές του, γι’ αυτό σε πολλά μέρη ονομάζεται «Βροχάρης», αλλά και μήνας της σποράς, εξ ου και τα ονόματα «Σποριάτης», «Σποριάς» και «Σπαρτός». Ηταν ο τέταρτος μήνας του αττικού έτους. Ονομάστηκε Πυανεψιών από τα ιερά Πυανέψια ή Πυανόψια, εορτή προς τιμήν του Απόλλωνα. O Οκτώβριος αρχίζει την ίδια ημέρα του χρόνου με τον Ιανουάριο, εκτός από τα δίσεκτα έτη. 

Ο Οκτώβριος είναι η εποχή με τα πρωτοβρόχια και τα χρυσάνθεμα, που βαφτίστηκαν αϊδημητριάτικα και στην Κύπρο οχτωβρούδια. Είναι η εποχή που πρωτανθίζουν τα κυκλάμινα σε πλαγιές και βράχια, όπως τόσο χαρακτηριστικά τραγουδάει ο Γιάννης Ρίτσος: «Κυκλάμινο, κυκλάμινο, στου βράχου τη σχισμάδα/ που βρήκες χρώματα κι ανθείς, που μίσχο και σαλεύεις;».

Η μεγάλη γιορτή του Αγίου Δημητρίου, στις 26 του μήνα, έχει δώσει στον Οκτώβριο την προσωνυμία «Αι-Δημητριάτης» ή «Αι-Δημήτρης». Όπως μας αναφέρουν οι Στράτος Θεοδοσίου και Μάνος Δανέζης: «Η γιορτή αυτή, που θεωρείται από το λαό μας ορόσημο του χειμώνα, συνδυάζεται με τη γιορτή του Αγίου Γεωργίου στις 23 Απριλίου. Στο γεωργικό καλαντάρι οι δυο αυτές γιορτές αποτελούν τις χρονικές τομές που χωρίζουν το έτος σε δυο ίσα μέρη, στο χειμερινό και στο θερινό εξάμηνο αντίστοιχα».