Ποιητικό ημερολόγιο 2012

1-3/6




Έργο του Γ. Μόραλη




Χαμηλοφώνως

Διότι είσαι το πρώτο εφετινὸ χελιδόνι που μπήκε απ’ το φεγγίτη έκαμε τρεις γύρους στο ταβάνι και ήσουν κατόπιν όλα μαζὶ τα χελιδόνια

Διότι είσαι μια μεριὰ ήρεμη της θάλασσας όπου το κύμα

Κόβει κομμάτια το φεγγάρι και το ρίχνει στην ψιλή άμμο

Διότι τα χέρια μου είναι άδεια σαν καρύδια που η ψίχα τους φαγώθηκε από παράσιτα

Κι εσὺ τα γέμισες με τα μαλλιά σου και το μέτωπό σου

Διότι στα μαλλιά σου περνώ τα δάχτυλά μου όπως περνάει ο αγέρας από φύλλα κυπαρισσιού

Διότι είμαι ένα σπίτι εξοχικό κι έρχεσαι μόνη το καλοκαίρι και κοιμάσαι

Και ξυπνάς πότε-πότε τα μεσάνυχτα ανάβεις τη λάμπα και θυμάσαι

Διότι θυμάσαι

Γι’ αυτὸ σ’ αγαπώ κι ανάμεσα στα τελευταία πουλιά είμαστε μαζὶ

Κι απέναντί μας η θάλασσα φθείρεται ν’ ανεβοκατεβαίνει τα δέντρα

Όπως πηγαίναμε σε μια κατηφοριὰ της Βάρκιζας

Κι ένα γύρω οι χρωματιστὲς πέτρες μας ακολουθούσαν

Γιατί όταν σκύβω πάνω από πηγάδια βλέπω την επιφάνεια του νερού και λέω: να το ριζικό κι η ματιά της

Γιατί βλέπαμε μαζὶ τρεις τσιγγάνες κίτρινες τυλιγμένες απ’ το κόκκινο –σαν τα μάτια του μπεκρή– λυκόφως

Και είπαμε να το ριζικὸ να οι αγάπες βγήκαν στους δρόμους για τον επιούσιο

Γιατί βλέπαμε μαζὶ τις τρεις τσιγγάνες

Να ’ρχονται και να χάνονται

Γι’ αυτὸ σ’ αγαπώ

Κι ανάμεσα στα τελευταία πουλιά

Είσαι κείνο που γλίτωσε απ’ τα σκάγια

Γιατί είμαι γεμάτος απὸ σένα και μπρὸς απὸ κάθε τι απὸ σκέψη απὸ αίσθηση κι απὸ φωνὴ

Είναι κάτι δικό σου που σαν αθλητὴς τερματίζει πρώτο

Γιατί τα βλέφαρά σου είναι βρύα σε σχισμάδες βράχων

Γι’ αυτὸ σ’ αγαπώ.

                                                                                                    Δημήτρης   Παπαδίτσας